de gekste dingen kom je er tegen
maar deze ...
05 december 2008
26 november 2008
sneeuw
We stapten met z'n drieën
door een dik pak sneeuw
de kou die na een middag op de vest
in ons gekropen was
verdween
omhuld door al dat moois
en in dat zeldzame geluid
van sneeuw die zo zacht kraken kan
ik weet niet wat ik het mooiste vind
...
het knisperen van herfstbladeren
in een herfstgouden zon
of
het kraken van sneeuw
in een witstil landschap
peter heeft de poëzie gefotografeerd
en dit is nog meer moois in woorden
...een mens ziet bijgevolg
in alle tinten wit
niet dat er sneeuw of room
en soms verdriet in zit
Bart Moeyaert
door een dik pak sneeuw
de kou die na een middag op de vest
in ons gekropen was
verdween
omhuld door al dat moois
en in dat zeldzame geluid
van sneeuw die zo zacht kraken kan
ik weet niet wat ik het mooiste vind
...
het knisperen van herfstbladeren
in een herfstgouden zon
of
het kraken van sneeuw
in een witstil landschap
peter heeft de poëzie gefotografeerd
en dit is nog meer moois in woorden
...een mens ziet bijgevolg
in alle tinten wit
niet dat er sneeuw of room
en soms verdriet in zit
Bart Moeyaert
19 november 2008
Cas vraagt:
"weet ge wat?"
en zonder aarzeling krijg je,
gelijk daarna, van deze 5-jarige
ook het antwoord:
"nee hé"
fijn als het leven zo simpel is!
en zonder aarzeling krijg je,
gelijk daarna, van deze 5-jarige
ook het antwoord:
"nee hé"
fijn als het leven zo simpel is!
24 oktober 2008
ochtendelijke vragen
"mama, is er een verschil tussen
duizelig zijn en misselijk zijn"
vraagt briek
terwijl ik probeer een ochtendhumeur
aan de kant te schuiven
ja hoor,
duizelig ben je in je hoofd
zo 's morgens veel te vroeg
misselijk ben je
als je de voordeur achter je dicht trekt
en bedenkt
...
dat de sleutel niet in je handtas zit
gelukkig is dit de dag waarop onze poets
als een tornado ons huis bevrijdt van alle wanorde
al is het ook
met strikte orders van the boys
"niet ons kamp veranderen hoor!"
ze is voor de zoveelste keer
de redding in mijn ochtendlijke chaos
duizelig zijn en misselijk zijn"
vraagt briek
terwijl ik probeer een ochtendhumeur
aan de kant te schuiven
ja hoor,
duizelig ben je in je hoofd
zo 's morgens veel te vroeg
misselijk ben je
als je de voordeur achter je dicht trekt
en bedenkt
...
dat de sleutel niet in je handtas zit
gelukkig is dit de dag waarop onze poets
als een tornado ons huis bevrijdt van alle wanorde
al is het ook
met strikte orders van the boys
"niet ons kamp veranderen hoor!"
ze is voor de zoveelste keer
de redding in mijn ochtendlijke chaos
sssspinnen
toen otto en briek klein waren
waren het dino's
die door het huis denderden
nu otto en briek groter worden
worden de dieren steeds kleiner
sssssssspinnen
die denderen niet natuurlijk
nee...
die krijgen hun eigen hotel
het spinnenhotel
en mama...
die overwint steeds meer
alle kriebels die ze krijgt
van
al die kriebelende pootjes
waren het dino's
die door het huis denderden
nu otto en briek groter worden
worden de dieren steeds kleiner
sssssssspinnen
die denderen niet natuurlijk
nee...
die krijgen hun eigen hotel
het spinnenhotel
en mama...
die overwint steeds meer
alle kriebels die ze krijgt
van
al die kriebelende pootjes
15 oktober 2008
orde in mappen
... en dan vind je dit terug - Erwin Mortier
Dames en heren,We brengen vandaag de laatste groet aan Hugo Claus, hij is van ons heengegaan zoals hij het gewild heeft. Toen hij de datum voor zijn dood had vastgesteld, heeft hij niet afscheid genomen, maar afscheid gevierd, en ten slotte in grote rust het bestaan achter zich gelaten. Toen het nieuws kwam, verwacht en toch weer onverwacht, was ik opgelucht dat aan zijn vertwijfeling een einde was gekomen, maar ik voelde niettemin groot verdriet. Mijn droefenis beperkt zich niet tot Hugo's heengaan en het verdriet van zijn vrouw, zijn zonen en zijn kleinzoon, en van ons allemaal. We nemen vandaag ook afscheid van de naoorlogse geschiedenis van België. Nu Claus dood is, leven we voorgoed in de 21ste eeuw.Ik betuig mijn hulde, mijn dank, mijn genegenheid, mijn bewondering, aan onze allergrootste dichter en een der meest bevrijdende schrijvers die ooit ons pad heeft gekruist. Ik prijs me gelukkig dat ik geboren ben in een België waar Hugo Claus heeft bestaan. Hij schonk ons een oeuvre dat in zijn veelzijdigheid en omvang haast niet te overzien is, het zal ons blijven bevrijden en verbijsteren, en kietelen en doen verschieten. Ik loof het meest speelse artistieke talent dat ik gekend heb. Zijn levenswerk heeft me doordrongen van de kleine grote waarheid dat schrijven het openleggen en verkennen is van de minieme, maar essentiële speelruimte waarover een mens beschikt, als wij daartoe de moed opbrengen.Zoals de doden in de klassieke mythologie zich laven aan de rivier der vergetelheid om zich van de herinnering aan het leven te bevrijden, zo staan de dichters, als ze eerlijk zijn, aan diezelfde oever om de taal onder te dompelen in een zachte amnesie, in de hoop haar als nieuw te laten klinken, en ze voor ons en het leven te redden.Niemand in de lage landen heeft meer met de onmogelijkheid van dat verlangen gespeeld, muziek en kermis gemaakt, gevochten en gevreeën, en feest gevierd dan Claus. Geen andere schrijver of dichter heeft ons zo totaal voor onszelf ten gehore gebracht als de nu eens prachtige, dan weer meelijwekkende, door onze begeerten op sleeptouw genomen en gevierendeelde dieren die wij zijn. Levenslang dakloos in een universum zonder God en een wereld waar niets blijvend beschutting kan bieden, zijn we gedoemd om onszelf aan het bestaan toe te schrijven door er sleepnetten van taal en verhaal en poëzie in uit te werpen, en wat ben ik blij dat Claus voor ons volle fuiken heeft ingehaald. Hij heeft de verbijsterende veelheid van al onze talen blootgelegd in hun virulente pracht: het woord dat op ons teert, ons heel maakt en ons aanvreet tegelijk. Daarmee heeft hij letterlijk laten horen hoezeer in de menselijke conditie pracht en gruwel verweven zijn, hoe dicht zij elkaar op de huid zitten in ons. Hij heeft ons en zichzelf zo scherp gezien, met een blik waarin woede en deernis volkomen samenvallen. De taal van Claus wil je van de daken schreeuwen, of van de trap, of in het oor fluisteren van geliefden terwijl we met de wijsvinger kringen trekken rond hun navel. Je kunt er heidense litanieën mee prevelen, er elke denkbare afgod mee bespuwen. Zijn muziek verschoont ons, koestert ons, sart ons, verheft ons, zet ons op onze plaats en in ons hemd, en doet ons vaak schateren om onze eigen ongerijmdheid. Wij zijn koele Griekse goden, gemonteerd op de bokkenpoten van een geile sater.Maar bovenal is zijn werk de verbeelding van het credo dat alleen de kunst, de eigenzinnige dimensie van het schone, ons heel even van onszelf kan bevrijden. Nu hij dood is, nemen we stilaan afscheid van een hele artistieke generatie, geboren vóór de laatste oorlog en door die oorlog getekend en gevormd. Een generatie die mee gestalte heeft gegeven aan de culturele, sociale en wereldbeschouwelijke ontvoogding van de Belg en de Vlaming. Weinigen hebben die historische omslag zo uitbundig in al haar dimensies van klank en beeld voorzien, en ze welhaast belichaamd als Claus, in leven en in werk. Zo aanstekelijk zijn onverschilligheid voor dikdoeners en machtigen hem tekent, zo speels is zijn kunst, die zich niets aantrekt van dogma's of doctrines, scholen of stromingen, theorie of academie. Hölderlin gaat hand in hand met Gezelle in Claus' contreien, Virgilius met Liz Taylor. Kortrijk wordt een achterbuurt van Rome, of omgekeerd, kardinalen en ministers zijn niet meer of minder waard dan een boerendochter. Claus' werk laat zich kennen als door en door democratisch, doortrokken van een radicaliteit die de politieke democratie in dit land en elders waarschijnlijk nooit zal bereiken. Ik beschouw het als een onvervreemdbaar deel van zijn erfenis en de taak voor ons, zijn literaire nageslacht, om die radicale vrijheid en gelijkheid blijvend in ere te houden, en alle machten die haar willen knevelen, of knechten en bruikbaar maken, aan de kaak te stellen.We leven dan wel in de 21ste eeuw, hoeveel er ook veranderd moge zijn, ten gronde blijft alles altijd hetzelfde. Het is een bittere ironie dat de man die ons uitsprak als wezens die zich nimmer volkomen kunnen beschaven, postuum nog de les wordt gespeld door lieden waarvoor hij steeds een heilzaam gebrek aan ontzag heeft vertoond: prinsen van allerlei slag, kerkvorsten, prelaten en andere dragers van schaamteloze pretentie - het slag volk dat hem al van in zijn prilste jaren heeft willen kleineren. Louter en alleen omdat de keuze van zijn levenseinde toevallig niet de hunne is, komen ze weer van onder de plaveien gekropen en spuien hun laffe gal. De eigen morele superioriteit celebreren boven het lichaam van een geliefde dode is geen heldendaad. Meneer de kardinaal: schaam je.We hebben geen heren met mijters op nodig om te weten dat Hugo ook een mens was als wij allemaal. Zijn werk zou niet van zulke kracht getuigen indien hij niet als ieder ander heeft geworsteld met de grootheden van het bestaan; de liefde, het beminnen, de vleugels en de klauwen van Eros, het vaderschap, ouderdom, ziekte en de onafwendbare dood. Wij zijn allemaal dilettanten in de heikele kunst van het leven, en niemand van ons bereikt ooit de perfectie. Maar Claus heeft uit zijn vermogen en onvermogen tenminste geen zielige preken gepuurd, maar huiveringwekkende pracht.Ik ben Veerle dankbaar dat we nog van Hugo afscheid hebben kunnen nemen, met een lach en een traan, en een laatste klapzoen. Ik heb met ontroering de rust ondervonden die van hem uitging toen hij eenmaal besloten had dat zijn tijd gekomen was. Ik kan nog altijd niet geloven dat hij er niet meer is. Ik denk dat we allemaal ontzet waren de dag dat hij van ons wegging. Laat ons troost vinden bij mekaar. Laat ons genadig zijn voor mekaar. We kunnen Hugo's dood niet gepaster eren dan door het leven te vieren, al vloekend en vrijend, al gierend en tierend, en met veel roomsoezen en crème au beurre.Erwin Mortier, Drongen 26-27 maart 2008
Dames en heren,We brengen vandaag de laatste groet aan Hugo Claus, hij is van ons heengegaan zoals hij het gewild heeft. Toen hij de datum voor zijn dood had vastgesteld, heeft hij niet afscheid genomen, maar afscheid gevierd, en ten slotte in grote rust het bestaan achter zich gelaten. Toen het nieuws kwam, verwacht en toch weer onverwacht, was ik opgelucht dat aan zijn vertwijfeling een einde was gekomen, maar ik voelde niettemin groot verdriet. Mijn droefenis beperkt zich niet tot Hugo's heengaan en het verdriet van zijn vrouw, zijn zonen en zijn kleinzoon, en van ons allemaal. We nemen vandaag ook afscheid van de naoorlogse geschiedenis van België. Nu Claus dood is, leven we voorgoed in de 21ste eeuw.Ik betuig mijn hulde, mijn dank, mijn genegenheid, mijn bewondering, aan onze allergrootste dichter en een der meest bevrijdende schrijvers die ooit ons pad heeft gekruist. Ik prijs me gelukkig dat ik geboren ben in een België waar Hugo Claus heeft bestaan. Hij schonk ons een oeuvre dat in zijn veelzijdigheid en omvang haast niet te overzien is, het zal ons blijven bevrijden en verbijsteren, en kietelen en doen verschieten. Ik loof het meest speelse artistieke talent dat ik gekend heb. Zijn levenswerk heeft me doordrongen van de kleine grote waarheid dat schrijven het openleggen en verkennen is van de minieme, maar essentiële speelruimte waarover een mens beschikt, als wij daartoe de moed opbrengen.Zoals de doden in de klassieke mythologie zich laven aan de rivier der vergetelheid om zich van de herinnering aan het leven te bevrijden, zo staan de dichters, als ze eerlijk zijn, aan diezelfde oever om de taal onder te dompelen in een zachte amnesie, in de hoop haar als nieuw te laten klinken, en ze voor ons en het leven te redden.Niemand in de lage landen heeft meer met de onmogelijkheid van dat verlangen gespeeld, muziek en kermis gemaakt, gevochten en gevreeën, en feest gevierd dan Claus. Geen andere schrijver of dichter heeft ons zo totaal voor onszelf ten gehore gebracht als de nu eens prachtige, dan weer meelijwekkende, door onze begeerten op sleeptouw genomen en gevierendeelde dieren die wij zijn. Levenslang dakloos in een universum zonder God en een wereld waar niets blijvend beschutting kan bieden, zijn we gedoemd om onszelf aan het bestaan toe te schrijven door er sleepnetten van taal en verhaal en poëzie in uit te werpen, en wat ben ik blij dat Claus voor ons volle fuiken heeft ingehaald. Hij heeft de verbijsterende veelheid van al onze talen blootgelegd in hun virulente pracht: het woord dat op ons teert, ons heel maakt en ons aanvreet tegelijk. Daarmee heeft hij letterlijk laten horen hoezeer in de menselijke conditie pracht en gruwel verweven zijn, hoe dicht zij elkaar op de huid zitten in ons. Hij heeft ons en zichzelf zo scherp gezien, met een blik waarin woede en deernis volkomen samenvallen. De taal van Claus wil je van de daken schreeuwen, of van de trap, of in het oor fluisteren van geliefden terwijl we met de wijsvinger kringen trekken rond hun navel. Je kunt er heidense litanieën mee prevelen, er elke denkbare afgod mee bespuwen. Zijn muziek verschoont ons, koestert ons, sart ons, verheft ons, zet ons op onze plaats en in ons hemd, en doet ons vaak schateren om onze eigen ongerijmdheid. Wij zijn koele Griekse goden, gemonteerd op de bokkenpoten van een geile sater.Maar bovenal is zijn werk de verbeelding van het credo dat alleen de kunst, de eigenzinnige dimensie van het schone, ons heel even van onszelf kan bevrijden. Nu hij dood is, nemen we stilaan afscheid van een hele artistieke generatie, geboren vóór de laatste oorlog en door die oorlog getekend en gevormd. Een generatie die mee gestalte heeft gegeven aan de culturele, sociale en wereldbeschouwelijke ontvoogding van de Belg en de Vlaming. Weinigen hebben die historische omslag zo uitbundig in al haar dimensies van klank en beeld voorzien, en ze welhaast belichaamd als Claus, in leven en in werk. Zo aanstekelijk zijn onverschilligheid voor dikdoeners en machtigen hem tekent, zo speels is zijn kunst, die zich niets aantrekt van dogma's of doctrines, scholen of stromingen, theorie of academie. Hölderlin gaat hand in hand met Gezelle in Claus' contreien, Virgilius met Liz Taylor. Kortrijk wordt een achterbuurt van Rome, of omgekeerd, kardinalen en ministers zijn niet meer of minder waard dan een boerendochter. Claus' werk laat zich kennen als door en door democratisch, doortrokken van een radicaliteit die de politieke democratie in dit land en elders waarschijnlijk nooit zal bereiken. Ik beschouw het als een onvervreemdbaar deel van zijn erfenis en de taak voor ons, zijn literaire nageslacht, om die radicale vrijheid en gelijkheid blijvend in ere te houden, en alle machten die haar willen knevelen, of knechten en bruikbaar maken, aan de kaak te stellen.We leven dan wel in de 21ste eeuw, hoeveel er ook veranderd moge zijn, ten gronde blijft alles altijd hetzelfde. Het is een bittere ironie dat de man die ons uitsprak als wezens die zich nimmer volkomen kunnen beschaven, postuum nog de les wordt gespeld door lieden waarvoor hij steeds een heilzaam gebrek aan ontzag heeft vertoond: prinsen van allerlei slag, kerkvorsten, prelaten en andere dragers van schaamteloze pretentie - het slag volk dat hem al van in zijn prilste jaren heeft willen kleineren. Louter en alleen omdat de keuze van zijn levenseinde toevallig niet de hunne is, komen ze weer van onder de plaveien gekropen en spuien hun laffe gal. De eigen morele superioriteit celebreren boven het lichaam van een geliefde dode is geen heldendaad. Meneer de kardinaal: schaam je.We hebben geen heren met mijters op nodig om te weten dat Hugo ook een mens was als wij allemaal. Zijn werk zou niet van zulke kracht getuigen indien hij niet als ieder ander heeft geworsteld met de grootheden van het bestaan; de liefde, het beminnen, de vleugels en de klauwen van Eros, het vaderschap, ouderdom, ziekte en de onafwendbare dood. Wij zijn allemaal dilettanten in de heikele kunst van het leven, en niemand van ons bereikt ooit de perfectie. Maar Claus heeft uit zijn vermogen en onvermogen tenminste geen zielige preken gepuurd, maar huiveringwekkende pracht.Ik ben Veerle dankbaar dat we nog van Hugo afscheid hebben kunnen nemen, met een lach en een traan, en een laatste klapzoen. Ik heb met ontroering de rust ondervonden die van hem uitging toen hij eenmaal besloten had dat zijn tijd gekomen was. Ik kan nog altijd niet geloven dat hij er niet meer is. Ik denk dat we allemaal ontzet waren de dag dat hij van ons wegging. Laat ons troost vinden bij mekaar. Laat ons genadig zijn voor mekaar. We kunnen Hugo's dood niet gepaster eren dan door het leven te vieren, al vloekend en vrijend, al gierend en tierend, en met veel roomsoezen en crème au beurre.Erwin Mortier, Drongen 26-27 maart 2008
07 oktober 2008
mijn 2 wijn-city-mannen
ik koester ze
hun enthousiasme
hun kennis
hun passie
soms mag ik delen
fijn is dat
soms mag ik uit - delen
12 oktober bijvoorbeeld
meer info HIER
hun enthousiasme
hun kennis
hun passie
soms mag ik delen
fijn is dat
soms mag ik uit - delen
12 oktober bijvoorbeeld
meer info HIER
02 oktober 2008
wonderlijk web
soms voelt de wereld aan als een webwaar je in gevangen zit
soms voelt de wereld aan als een web
waar je dauwdruppels in ontdekt
het wereldwijdeweb toonde vandaag
weer een keer zijn wonderen
het wonder dat de wereld een beetje kleiner maakt
de meester en de juf van het tweede jaar
zijn met onze kinderen op ontdekkingstocht
naar de boerderij
en via het web weven ze draadjes
beelden draadjes
en
woordendraadjes
ze zijn niet altijd gemakkelijk
die ouders
las ik een paar dagen geleden in de krant
maar wat ze in de school van onze zonen doen...
daar kan ik als ouder alleen maar
een DIKKE merci
tegenover zetten!
wat fijn dat ze ons laten meegenieten!
dochters
't schijnt dat dochters dat ook doen
dat van die slakken
van een tijdje geleden
voorwaarde 1
wel slakken die door de tuin dwalen met hun huisje
voorwaarde 2
papa's met een beetje gekte
voorwaarde 3
trampolines om te springen
...
met z'n velen
dat van die slakken
van een tijdje geleden
voorwaarde 1
wel slakken die door de tuin dwalen met hun huisje
voorwaarde 2
papa's met een beetje gekte
voorwaarde 3
trampolines om te springen
...
met z'n velen
01 oktober 2008
slapen
"eigenlijk wil ik niet alleen in onze kamer slapen"
de oudste is met school 3 dagen op boerderijklassen
en dan wordt die kinderkamer
- elke avond gedeeld door 2 -
plots wel erg groot
voor de jongste in zijn 1tje
niets beter dan
dan slapen
in het reuzegrote bed van
mama en papa
slaapzacht!
de oudste is met school 3 dagen op boerderijklassen
en dan wordt die kinderkamer
- elke avond gedeeld door 2 -
plots wel erg groot
voor de jongste in zijn 1tje
niets beter dan
dan slapen
in het reuzegrote bed van
mama en papa
slaapzacht!
17 september 2008
tradities
voor de derde maal
nu niet de eerste
maar de tweede vrijdag
van het nieuwe schooljaar werd het
feest
met
brent briek cas emil frederik free jef lowie niels otto pieter rik sander
met
finn flo jitte paulien rien sofie
met wafels
UITERAARD
wel meer dan 100
met slagroom
met suiker
met slagroom en suiker
met veel lachen
hier en daar een traan
al gauw verholpen door een plakker
maar vooral met veel plezier
en voor de groten
een glaasje marques de castilla
of 2, 3, ...
16 september 2008
zonen...
de weg naar school is niet lang
maar langs de bomen
en naast de hagen
wordt die weg
maar al te vaak
een wonderlijke wandeling
op de weg wemelen fietsers
heen en weer door elkaar
op weg naar de grote school
maar in die hagen en die bomen
...
krioelt het ook
spinnen en hun machtige webben
blaadjes groot en klein
die nu al dwarrelend een
te volgen kruimelpad afbakenen
en vandaag vonden de zonen
een ieniemienie slak
en actief dat die was!
op weg naar school kreeg ze
een lift per blad
en eens op de speelplaats
mocht ze reizen op de jas
zouden dochters dat nu ook doen?
maar langs de bomen
en naast de hagen
wordt die weg
maar al te vaak
een wonderlijke wandeling
op de weg wemelen fietsers
heen en weer door elkaar
op weg naar de grote school
maar in die hagen en die bomen
...
krioelt het ook
spinnen en hun machtige webben
blaadjes groot en klein
die nu al dwarrelend een
te volgen kruimelpad afbakenen
en vandaag vonden de zonen
een ieniemienie slak
en actief dat die was!
op weg naar school kreeg ze
een lift per blad
en eens op de speelplaats
mocht ze reizen op de jas
zouden dochters dat nu ook doen?
03 september 2008
in bad
op zoek naar een tweede kommetje
met tekening van aap op de bodem,
want pasta eten wij uit een kommetje
en ook broer mag uit zo'n
aller mooiste exemplaartje eten,
vroeg briek
mama, is dat andere kommetje dan in bad?
hij moest er zelf ook om lachen ,-)
met tekening van aap op de bodem,
want pasta eten wij uit een kommetje
en ook broer mag uit zo'n
aller mooiste exemplaartje eten,
vroeg briek
mama, is dat andere kommetje dan in bad?
hij moest er zelf ook om lachen ,-)
02 september 2008
Nunc - Borgia Clan
soms heb je van die voorstellingen
die in je kleren kruipen
...
deze was er eentje,
van formaat!
als je kan... ga kijken
voorproeven via youtube
die in je kleren kruipen
...
deze was er eentje,
van formaat!
als je kan... ga kijken
voorproeven via youtube
09 juli 2008
de ondraaglijke lichtheid van het bestaan
abo verkoop op het werkje
en er loopt vanalles mis
zen momenten worden ingelast
en de echtgenoot wordt verplicht
om tijdelijk de functie van klaagmuur op zich te nemen
...
hij doet dat met de nodige kwaliteiten en
zen momenten worden ook hier ingelast
...
wat heeft mijn echtgenoot mij een rijkdom
cadeau gedaan
lieverd, grazie 1000
met 3 maken we een website voor onze commanderij
er loopt niet echt vanalles mis
al moeten ook hier zen momenten worden ingelast
vooral als ik telkens weer
de functie van 'commentB' op mij neem
...
maar wat een plezier
en tranen van het lachen heeft het al opgeleverd
peter en bart doen hun werk perfetto
en als we niet oppassen krijgen we een
'stand-up-website'
...
wat hebben die wijnmannen mij een rijkdom
cadeau gedaan!
ragazzi, grazie mille!
en er loopt vanalles mis
zen momenten worden ingelast
en de echtgenoot wordt verplicht
om tijdelijk de functie van klaagmuur op zich te nemen
...
hij doet dat met de nodige kwaliteiten en
zen momenten worden ook hier ingelast
...
wat heeft mijn echtgenoot mij een rijkdom
cadeau gedaan
lieverd, grazie 1000
met 3 maken we een website voor onze commanderij
er loopt niet echt vanalles mis
al moeten ook hier zen momenten worden ingelast
vooral als ik telkens weer
de functie van 'commentB' op mij neem
...
maar wat een plezier
en tranen van het lachen heeft het al opgeleverd
peter en bart doen hun werk perfetto
en als we niet oppassen krijgen we een
'stand-up-website'
...
wat hebben die wijnmannen mij een rijkdom
cadeau gedaan!
ragazzi, grazie mille!
16 juni 2008
warm warmer heet
nee,
het is helemaal niet zo warm
warmer mag nog
graag zelfs
maar achteraan in de auto zaten 2 jongetjes in de zon
en eentje daarvan zei
"amai, ik heb het zo heet als een pannekoek op de barbeque"
Briek
het is helemaal niet zo warm
warmer mag nog
graag zelfs
maar achteraan in de auto zaten 2 jongetjes in de zon
en eentje daarvan zei
"amai, ik heb het zo heet als een pannekoek op de barbeque"
Briek
10 juni 2008
druk druk druk
Alweer zo lang geleden
...
druk druk druk
met werk
met examens
met wijn
gelukkig zijn er ook nog koesteringen
elke morgen
als ik eindelijk de deur achter mij heb toe getrokken
en ik samen met mijn zonen
dat kleine stukje langs water en groen
naar school mag stappen
soms in stilte
vaak in getater
vaak in gelach
af en toe een avond
de weg omgekeerd
met buren en veel vriendjes
met nog meer getater
met nog meer gelach
en bij het afscheid:
kom jij bij mij spelen?
het fotomuseum
op de valreep nog Patrick de Spiegelaer
kunnen zien
en genieten van het zonnetje dat erdoor komt
mijn echtgenoot die zowaar 83% haalt
voor zijn eerste accordeonexamen
zoveel zon om van te genieten de laatste maand
deuren die tot laat in de avond open mogen blijven
ochtenden die wat weg hebben van italië
naar de premiere van 'Het geslacht Borgia' van NUNC
en genieten van al dat moois dat die lieve vriend weer geschreven heeft
en hoe ontzettend mooi hij dat weer aan zijn acteurs heeft kunnen vertellen
veel wijn ook
om van te genieten
maar ook om te relativeren
ontdekken dat er nog echte fijne vrienden zijn
waar je jezelf compleet bij thuis kan voelen
waar je helemaal jezelf mag zijn
zo vertrouwd
al hebben we nog niet zo'n lange geschiedenis samen
veel fijns
veel tranen ook
want
druk druk druk
maar uiteindelijk blijven
de zinderingen
de koesteringen
grazie mille
ragazzi
...
druk druk druk
met werk
met examens
met wijn
gelukkig zijn er ook nog koesteringen
elke morgen
als ik eindelijk de deur achter mij heb toe getrokken
en ik samen met mijn zonen
dat kleine stukje langs water en groen
naar school mag stappen
soms in stilte
vaak in getater
vaak in gelach
af en toe een avond
de weg omgekeerd
met buren en veel vriendjes
met nog meer getater
met nog meer gelach
en bij het afscheid:
kom jij bij mij spelen?
het fotomuseum
op de valreep nog Patrick de Spiegelaer
kunnen zien
en genieten van het zonnetje dat erdoor komt
mijn echtgenoot die zowaar 83% haalt
voor zijn eerste accordeonexamen
zoveel zon om van te genieten de laatste maand
deuren die tot laat in de avond open mogen blijven
ochtenden die wat weg hebben van italië
naar de premiere van 'Het geslacht Borgia' van NUNC
en genieten van al dat moois dat die lieve vriend weer geschreven heeft
en hoe ontzettend mooi hij dat weer aan zijn acteurs heeft kunnen vertellen
veel wijn ook
om van te genieten
maar ook om te relativeren
ontdekken dat er nog echte fijne vrienden zijn
waar je jezelf compleet bij thuis kan voelen
waar je helemaal jezelf mag zijn
zo vertrouwd
al hebben we nog niet zo'n lange geschiedenis samen
veel fijns
veel tranen ook
want
druk druk druk
maar uiteindelijk blijven
de zinderingen
de koesteringen
grazie mille
ragazzi
25 april 2008
Goedemorgen!
elke ochtend
als ik de jongens op school heb achtergelaten
fiets ik
langs de vesten naar mijn werk
een moment
waar altijd iets moois te zien valt
en helemaal
nu de zon er van 's morgens vroeg al bij is
soms beklemt mij deze kleine stad,
maar nooit 's morgens
want minstens
3 keer
op die kleine afstand
maak ik mijn stem wakker
om een goeiemorgen te gooien
ook vanmorgen!
al had er 1 goeiemorgen
een paar decibels meer nodig
want kort door de bocht met de fiets
en in een flits aan de andere kant
achter de bomen nog een arm die zwaaide
kon ik niet anders
dan mijn goeiemorgen
met wat meer stemgeluid
te gooien
dat mondde dan ook uit
in een glimlach
en de gedachte dat ik een tijdje geleden
dit gelezen had:
meedoen!
als ik de jongens op school heb achtergelaten
fiets ik
langs de vesten naar mijn werk
een moment
waar altijd iets moois te zien valt
en helemaal
nu de zon er van 's morgens vroeg al bij is
soms beklemt mij deze kleine stad,
maar nooit 's morgens
want minstens
3 keer
op die kleine afstand
maak ik mijn stem wakker
om een goeiemorgen te gooien
ook vanmorgen!
al had er 1 goeiemorgen
een paar decibels meer nodig
want kort door de bocht met de fiets
en in een flits aan de andere kant
achter de bomen nog een arm die zwaaide
kon ik niet anders
dan mijn goeiemorgen
met wat meer stemgeluid
te gooien
dat mondde dan ook uit
in een glimlach
en de gedachte dat ik een tijdje geleden
dit gelezen had:
meedoen!
23 april 2008
poging tot vasthouden...
een woensdag
die probeert een zondag vast te houden
die probeert gekoesterde woorden vast te houden
dankjewel
wat lekker
hmmm
woordjes voor
chocoladegrap(pa)jes
soms is dat moeilijk
herinneringen aan fijne dingen vasthouden
soms is dat moeilijk
blijven stromen als herinneringen
teveel contrast vormen
stilstaand water
vanochtend
ingehouden koestering
maar ook vragend
waar stroom ik naartoe?
naar wijdse open zee
of
naar mijn kleine bron
de tijd in de maand
vraagt om stil te staan
en tegelijk
wil alles stromen...
maar waar naartoe?
13 april 2008
erfgoeddag in het zilvermuseum in deurne
samen met moeke en tante mon gingen de zonen naar het zilvermuseum in deurne
en wat brachten ze een schatten mee!
een boek met zilverwerk en
met hun dromen als onbetaalbare inhoud
Briek schreef
dromen is...
de poes in het blauw verven
fristi! 100 kasten vol
een zwarte panter zijn
en onder tafel sluipen en
otto knuffelen met mijn zachte poten
mijn staart heen en weer zwiepen
en kijken naar een andere panter...
in bad
mijn auto's verstopt
ik zoek in het schuim
zacht en wit
mijn handen draaien
mijn armen zwaaien
mijn vingers pakken ze
ai!
het schuim prikt in mijn ogen
Otto schreef
dromen is...
de ijscoman volgen
en alle ijsjes opeten
chocolade en vanille in een hoorntje
wonen onder een ijsjesdak
dromen is...
de hele dag
playstation
pokemonkaarten
wisselen en bekijken
en op de computer spelen
en oranje overal!
mama
in een mama cheeta
geelbruin met zwarte stippen
en papa
een panter
helemaal zwart
ze sluipen dichterbij
knuffelen en aaien mij
heel zacht
...
11 april 2008
07 april 2008
Paasvakantie - verloren boterhammetjes
op aanvraag stond ik ze te bakken
hoe komt het toch
dat de combinatie
eieren, melk en een pan
altijd leidt tot bordjes
die nooit
snel genoeg gevuld kunnen worden...
is het de toegevoegde suiker?
die geeft energie ...
misschien moeten we het maar weer
wentelteefjes gaan noemen
wentelen is toch eerder een uitnodiging
die naar vertraging leidt
05 april 2008
Paasvakantie - 25032008
Paasvakantie heet dan zo iets...
gelukkig hadden we die dag nog iets warmers te vieren, 5 jaar!
gelukkig hadden we die dag nog iets warmers te vieren, 5 jaar!
20 maart 2008
19032008 - 4 x 5
4 x jongens
4 x geboren in maart
4 x 5 jaar
feest voor 4 x 5
4 mama's
4 jarigen
4 x 4 kleine feestvierders
feest met plezier voor 4 x 5 x 4 x 5 x ...
gezichtjes die omgetoverd werden tot
lieveheersbeestjes
spidermannen
vlinders
...
handjes die knutselden met
eitjes
veertjes
hoedjes
...
deeg dat gerold werd tot pizza met
vleesje
tomaat
kaas
...
en natuurlijk
taart en kaarsjes
-die laatste een beetje met een eigen willetje-
maar wel met 4 x 5
...
en dan
in een stiller wordend huis
samen aan de tafel
met zoete resten
en koffie
4 mama's,
stralend
nagenietend
even koesterend als die 4 x 5-jarigen
volgend jaar?
WEER!
12 maart 2008
wind - deze ochtend
verhuizen naar de zon
wil ik soms,
maar hebben ze daar ook wind?
want wat fijn om hier te wonen
waar bomen op de vest de wind
hoorbaar maken
en
waar golven in het water de wind
zichtbaar maken
en klein of groot
't is de wind die vleugels geeft aan 't lijf,
alle reclame ten spijt!
zon en wind
warme en uitgelaten lach
stralend en waaiend
in klein en groot
wil ik soms,
maar hebben ze daar ook wind?
want wat fijn om hier te wonen
waar bomen op de vest de wind
hoorbaar maken
en
waar golven in het water de wind
zichtbaar maken
en klein of groot
't is de wind die vleugels geeft aan 't lijf,
alle reclame ten spijt!
zon en wind
warme en uitgelaten lach
stralend en waaiend
in klein en groot
10 maart 2008
08-03-08
levens die al meer dan 20 jaar samen gaan
de een wat langer
de ander wat korter
levens die steeds meer andere snelheden krijgen
levens die steeds meer andere samenstellingen krijgen
met 2
of met 4
of met nog meer
maar dan vinden we weer een avond
- want heen en weer Torino -
is nu ook weer niet zò ver
en dan gaan die levens weer even aan dezelfde snelheid
en de samenstelling lijkt in eeuwen niet gewijzigd
een avond waarvan we hoopten dat hij niet zou eindigen
een avond waaraan de herinnering nog lang zal blijven
vriendschap dus,
en heel veel genieten
en heel veel lachen
en heel veel onszelf zijn
en heel veel …
of hoe vriendschap goud waard is!
de een wat langer
de ander wat korter
levens die steeds meer andere snelheden krijgen
levens die steeds meer andere samenstellingen krijgen
met 2
of met 4
of met nog meer
maar dan vinden we weer een avond
- want heen en weer Torino -
is nu ook weer niet zò ver
en dan gaan die levens weer even aan dezelfde snelheid
en de samenstelling lijkt in eeuwen niet gewijzigd
een avond waarvan we hoopten dat hij niet zou eindigen
een avond waaraan de herinnering nog lang zal blijven
vriendschap dus,
en heel veel genieten
en heel veel lachen
en heel veel onszelf zijn
en heel veel …
of hoe vriendschap goud waard is!
09 maart 2008
vulpen
een 1ste leerjaars zoon
met een wens
schrijven met een vulpen
(soms kruipen genen waar ze niet gaan kunnen)
zaterdagse boodschappen
leveren niet 1 maar wel 2 vulpennen op
met als resultaat een vraag van de jongste
'zijn dit dan de batterijtjes voor de vulpen?'
met een wens
schrijven met een vulpen
(soms kruipen genen waar ze niet gaan kunnen)
zaterdagse boodschappen
leveren niet 1 maar wel 2 vulpennen op
met als resultaat een vraag van de jongste
'zijn dit dan de batterijtjes voor de vulpen?'
07 maart 2008
kinderlijfjes
2 kleine lijfjes
samen onder 1 dons
2 kleine lijfjes
1 veel te warm
1 als koestering voor kleine broer
wat een knuffelgeweld zo vroeg op de ochtend
samen onder 1 dons
2 kleine lijfjes
1 veel te warm
1 als koestering voor kleine broer
wat een knuffelgeweld zo vroeg op de ochtend
05 maart 2008
noodzaak?
een blog
geboren uit noodzaak
geboren uit tegengif voor werkdruk
geboren uit het verlangen naar schoonheid
geboren om die kleine koesteringen niet te vergeten
een blog
vergeten in maanden
vergeten door werkdruk en tijdsgebrek en ...
vergeten ondanks mijn verlangen naar schoonheid
vergeten ondanks mijn mooie-woorden-zoektocht
een mailtje in mijn inbox
dat 'wakker worden' zegt ,) !
wat is er die maanden veel veranderd
fijne collega's als medicijn
voor werk dat soms op sluipend gif lijkt
fijne vriend als klankbord
voor mijn woordenzoektocht
een mailtje in mijn inbox
vragend...
lezend door mijn koesteringen
denk ik
hmm,
toch maar terug op zoek gaan naar
dat kleine
dat alledaags genieten
toch maar terug verwoorden hier
die kleine bron van energie
die herinneringen levend/lezend houden
geboren uit noodzaak
geboren uit tegengif voor werkdruk
geboren uit het verlangen naar schoonheid
geboren om die kleine koesteringen niet te vergeten
een blog
vergeten in maanden
vergeten door werkdruk en tijdsgebrek en ...
vergeten ondanks mijn verlangen naar schoonheid
vergeten ondanks mijn mooie-woorden-zoektocht
een mailtje in mijn inbox
dat 'wakker worden' zegt ,) !
wat is er die maanden veel veranderd
fijne collega's als medicijn
voor werk dat soms op sluipend gif lijkt
fijne vriend als klankbord
voor mijn woordenzoektocht
een mailtje in mijn inbox
vragend...
lezend door mijn koesteringen
denk ik
hmm,
toch maar terug op zoek gaan naar
dat kleine
dat alledaags genieten
toch maar terug verwoorden hier
die kleine bron van energie
die herinneringen levend/lezend houden
Abonneren op:
Posts (Atom)