We stapten met z'n drieën
door een dik pak sneeuw
de kou die na een middag op de vest
in ons gekropen was
verdween
omhuld door al dat moois
en in dat zeldzame geluid
van sneeuw die zo zacht kraken kan
ik weet niet wat ik het mooiste vind
...
het knisperen van herfstbladeren
in een herfstgouden zon
of
het kraken van sneeuw
in een witstil landschap
peter heeft de poëzie gefotografeerd
en dit is nog meer moois in woorden
...een mens ziet bijgevolg
in alle tinten wit
niet dat er sneeuw of room
en soms verdriet in zit
Bart Moeyaert
26 november 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten