elke ochtend
als ik de jongens op school heb achtergelaten
fiets ik
langs de vesten naar mijn werk
een moment
waar altijd iets moois te zien valt
en helemaal
nu de zon er van 's morgens vroeg al bij is
soms beklemt mij deze kleine stad,
maar nooit 's morgens
want minstens
3 keer
op die kleine afstand
maak ik mijn stem wakker
om een goeiemorgen te gooien
ook vanmorgen!
al had er 1 goeiemorgen
een paar decibels meer nodig
want kort door de bocht met de fiets
en in een flits aan de andere kant
achter de bomen nog een arm die zwaaide
kon ik niet anders
dan mijn goeiemorgen
met wat meer stemgeluid
te gooien
dat mondde dan ook uit
in een glimlach
en de gedachte dat ik een tijdje geleden
dit gelezen had:
meedoen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten